Op vrijdagavond 24 oktober werd een bezoeker met een assistentiehond de toegang tot een theatervoorstelling van cabaretier Patrick Laureij geweigerd: “Ik stel mijn grenzen. Ik speel niet voor baby’s en niet voor honden”, zei hij volgens berichtgeving van de NOS. Daarmee werd echter voorbijgegaan aan een fundamenteel recht: mensen met een beperking mogen niet worden uitgesloten van deelname aan het maatschappelijk leven.
Assistentiehond is een medisch hulpmiddel, geen huisdier
Een assistentiehond is niet zomaar een huisdier, maar een onmisbaar medisch hulpmiddel dat de zelfstandigheid, veiligheid en gelijkwaardige deelname aan de maatschappij van zijn gebruiker mogelijk maakt. Op grond van wet- en mensenrechtenverdragen mag de toegang daarom niet worden geweigerd. Een assistentiehond is getraind om zich rustig en gepast te gedragen in openbare ruimtes.
Welzijn van de hond staat altijd voorop
Tegelijk staat bij de inzet van assistentiehonden ook het welzijn van de hond zelf altijd voorop. Gebruikers zijn zorgvuldig opgeleid om in elke situatie te beoordelen of een omgeving geschikt en veilig is voor hun hond. In de basis ligt de eindverantwoordelijkheid dus bij hen.
Excuses bieden ruimte voor dialoog
We waarderen dat de cabaretier later zijn excuses heeft aangeboden. Dat siert hem én biedt ruimte voor gesprek. Graag nodigen wij de cabaretier van harte uit voor een gesprek over assistentiehonden, over toegankelijkheid, en over hoe we samen kunnen zorgen dat iedereen, mét of zonder beperking, welkom is in onze samenleving.