Fien, een grote blonde Labradoodle vol energie en speelsheid, kwam haar leven binnen. Lief, maar ook hyper en bijterig. Merel vroeg zich vaak af: 'Wat doe ik fout?' Het kostte tijd en vertrouwen om te leren dat fouten maken deel is van leren, en dat een band opbouwen niet in één keer perfect hoeft te gaan.

Samen naar buiten

Fien was nieuwsgierig en enthousiast om de wereld in te gaan, iets wat voor Merel spannend was. Maar Fien nodigde haar uit om losser te worden, om te vertrouwen op het moment en te voelen: je bent goed zoals je bent. Ondanks angst en perfectionisme vond Merel telkens opnieuw de moed om stappen buiten haar comfortzone te zetten.

Rust, verbinding en groei

Waar hun tempo hoog lag, leerden Merel en Fien juist vanuit rust te werken. Merel leerde omgaan met de spiegels die Fien haar voorhield, bijvoorbeeld als Fien onverwacht blafte door spanning op straat. Met doorzettingsvermogen en motivatie pakte Merel steeds opnieuw de uitdagingen aan.

Nieuwe mogelijkheden

Merel vond werk in de kinderopvang via haar inzet als vrijwilliger en ervaringsdeskundige bij Stjoer. Tijdens haar BSO-diensten ging Fien gezellig mee, tot groot plezier van de kinderen én Fien zelf. Er ontstond ruimte voor leuke uitstapjes same, zelfs winkelen zonder begeleiding werd haalbaar.

Zichtbaar durven zijn

Toch blijft het lastig om kwetsbaarheid zichtbaar te maken, zeker in een wereld waar onbegrip rondom assistentiehonden nog voorkomt. De keuze om soms toch alleen te gaan, voelt veiliger. Maar Merel oefende ook buiten met de Teamtaken echte exposure, waarbij ze zichtbaar werd zoals ze is. EEN HECHT TEAM Instructeur Marjan Holwerda kijkt met trots terug op de reis die ze maakte met Merel en Fien. Voor Merel is Fien haar maatje, haar steun en haar ingang naar het leven. En dat is helemaal wederzijds.