Het was moeilijk voor Sandra om met de dynamiek die Teun teweegbracht, om te gaan. Waar haar vorige labrador de laatste jaren veel lag te slapen, stond Teun de hele dag aan. Het oefenen met het pakken van rust en het aanleren van rust bij Teun was moeilijk. Maar de aanhouder wint, zeggen ze wel eens, en in de loop van de tijd kwam er dan ook langzaam rust.
Binden
Die rust zorgde ervoor dat er ook andere stappen gezet konden worden. Want Sandra had heel lang het gevoel dat ze geen band had met Teun. En daardoor twijfelde ze ook of die er zou komen. Instructeur Judith zag echter een enorme band ontstaan. Maar voor Sandra bleek het heel moeilijk om zich te binden, ondanks het feit dat ze dat zelf wel graag wilde.
Signalen
Ook het zien van de signaleren die Teun aan Sandra gaf en het daarna leren accepteren van die signalen, bleek moeilijk. En de signalen waren zowel duidelijk als confronterend. Want iedereen kon dan zien dat Sandra een assistentiehond nodig had, terwijl ze al die jaren ervoor haar problematiek verzwegen had voor iedereen.
Respect
Veel hobbels zijn genomen, veel bergen zijn beklommen en ook veel dalen zijn de revue gepasseerd. Maar uiteindelijk is er een supermooi team ontstaan. Helemaal op elkaar ingespeeld, met wederzijds respect en een diepe band. Teun heeft ervoor gezorgd dat Sandra weer zelfstandig naar buiten kan gaan. Boodschappen kan doen zonder dat haar man mee moet. Of alleen naar de kapper en de fysiotherapeut gaan.
Zon
Als klap op de vuurpijl koos Sandra ervoor om haar examen te doen op een terrasje. Samen met Judith iets drinken en in tussentijd de Teamtest afnemen. De hele dag was het bewolkt, maar op het moment van het examen brak de zon door. Wie had dat aan de start van het traject verwacht.